سخت بود كه متوجه نماد یا اظهارنظر درباره دو تیم در فینال لیگ قهرمانان شوید كه متعلق به نهادهایی هستند كه آنقدر ثروتمند هستند كه از سوپرلیگ رنج نمی برند. پی اس جی هرگز به این تیم ملحق نشد و منچستر سیتی اولین بازیکنانی بود که پس از پیوستن به آنها شانه خالی نکرد. اما این باید در زمان دیگری مورد مطالعه قرار گیرد.
آنچه که این نیمه نهایی بود مطمئنا جلسه دو باشگاه فوق العاده بود که هنوز فاقد اعتبار جام جهانی است. در حالی که سیتی در بیشتر دهه ها هدایت لیگ برتر را بر عهده داشته و PSG تقریباً در همان زمان پنت هاوس نخبگان اروپا را در هم کوبیده است ، هر دو دوره سلطنت آنها فقط لمس خالی را احساس کرده است ، به خصوص برای آنها. هر دو یک قهرمان لیگ قهرمانان شده اند تا جایگاه خود را در میان نخبگان بازی حفظ کنند ، و شاید یک انگشت شست در چشم باشگاه های قدیمی پول باشد که مدتها تلاش می کردند آنها را از جامعه مخفی نگه دارند. سیتی پپ گواردیولا را برای این وظیفه خاص به خدمت گرفت و PSG چندین مدیر را دوچرخه سوار کرده است با این امید که مدیر بعدی تصمیمی را که همیشه تعقیب کرده اند به آنها ارائه دهد.
این سیتی است که امسال فرصت فارغ التحصیلی از رده های تاجگذاری را پیدا می کند ، زیرا آنها فقط سه چهارم نیمه نهایی PSG را خسته کردند تا در مجموع 4-1 برنده شود. . شاید اینقدر نزدیک نبود. و PSG تابستان را با این تعجب سپری خواهد کرد که اگر فقط ستون فقرات را که گواردیولا در سیتی القا کرده است ، ممکن است متفاوت باشد.
زیرا بعد از 45 دقیقه در هفته گذشته ، این PSG بود که به نظر عوضی می رسید. آنها به مراتب بهتر از سیتی بودند و پس از برتری 1-0 به نیمه رسیدند و احتمالاً باید یک یا دو گل بیشتر می زدند. و آنجاست که متوقف شد. PSG فقط می خواست از آن یک گل دفاع کند و آن را حفظ کند و مهمتر اینکه یک گل خارج از خانه دریافت نمی کند. PSG ممکن است فکر کند که آنها پس از سال گذشته به فینال ساخته شده اند. اما نگه داشتن آتالانتا و RB لایپزیگ پس از شروع مجدد در یک مکان خنثی برای یک بازی در ماه آگوست ، کمی متفاوت از تلاش برای انجام چنین کاری برای بهترین تیم جهان است (و این هرگز بحث دیگری نیست ، ) بیش از دو پا.
PSG هرگز در تلاش برای دفاع از و مقابل راحت به نظر نمی رسید ، زیرا هر دو فولاد و اعتماد به نفس می گیرند. این فقط در مورد اعتقاد به دفاع در برابر مجموعه ای جذاب از استعداد حمله و پیروی از دونده ها و نظم نیست که بدانید چه زمانی باید به دنبال توپ بروید و چه زمانی نباید. این اعتقاد است که شما می توانید از طریق مطبوعات سیتی سعی کنید توپ را به دست بیاورید ، که می توانید ضربات اضافی را باز کنید تا آنها را باز کنید و تمام فضای جهان را برای ضد حمله و دادن توپ ندارید. [19659009] G / O Media ممکن است کمیسیون دریافت کند
PSG نیز نمی تواند این کار را انجام دهد. کیلیان امباپه به سختی تماس گرفت ، نیمار نتوانست از بین فشارهای سیتی حرکت کند ، آنخل دی ماریا ناپدید شد. PSG سرانجام دو گل تسلیم کرد و در حالی که ادریسا گوای کارت قرمز ، بی پروا ، احمقانه و خودخواهانه ای را در اختیار گرفت ، در پاریس به کار خود پایان داد. اشتباه است ، و آنچه آنها نمی توانند انجام دهند با توجه به منابعی که در اختیار دارد ، گواردیولا هرگز نمی تواند اعتبار کاملی برای مدیر با استعدادی که در اختیار دارد بدست آورد. اما تبدیل او از این تیم شهر به دیوارهای Troy’s برای مبارزه با برنامه بسته بندی بیش از حد نبوغ نیست. سیتی بیش از خوشحالی از دفاع ، دفع هر آنچه PSG باید به سمت آنها بیاندازد ، است. آنها از نداشتن توپ نمی ترسند. شما فقط باید روشی را ببینید که مدافعان آنها شوتهای مسدود شده را جشن گرفتند گویی که هدف آنها دانستن است.
و سیتی هرگز جرات بازی در مطبوعات را نداشته است ، به این ترتیب آنها PSG را مانند یک قوطی تن ماهی باز کردند تا امتیاز بازتر خود را بدست آورند. سیتی هرگز از چالش شانه خالی نکرد. نیمار که به دلیل مصدومیت از او خسته شده بود ، دوباره باتلاق شد ، دی ماریا ناپدید شد ، و مائورو ایکاردی غیر موجود بود. این نسخه فوتبالی بود که برادر بزرگ دست خود را بر پیشانی برادر کوچک نگه داشت در حالی که بازوهای کوچک برادر کوچک از هم باز می شدند. شهر تقریباً هرگز تهدید نمی شد.
و PSG با گرفتن آنجل دی ماریا با گرفتن کارت قرمز ریزبین ، بی پروا ، خودخواه و احمقانه (که متاسفانه منجر به تفسیرهای بسیار متعصبانه از جیم بگلین ، تحلیلگر CBS شد ، به پایان رسید. که مجبور شد از او بخاطر پخش دربیاود ، 10 دقیقه بعد عذرخواهی کند).
PSG شاید باید درس خود را از مرحله یک چهارم نهایی می آموخت ، در حالی که آنها نه چندان درخشان دفاع کردند که از صدمه دیدن رابرت لواندوفسکی بهره مند شوند و بایرن مونیخ فقط از همراهان ماشین بادی به عنوان جایگزین بهره ببرد. سیتی چنین مشکلی ندارد.
همیشه در مورد PSG این حس وجود داشته است که آنها مجموعه ای گران قیمت از بازیکنان عالی هستند ، اما یک واحد منسجم نیستند. گواردیولا و سیتی به آنها نشان دادند که شکل ظاهری چگونه است.
