یک سال قبل از اولین حضور در لیگ نگرو ، در 6 ژوئیه سال 1944 ، جکی رابینسون از نشستن در پشت اتوبوس امتناع ورزید و باعث اخراج وی از ارتش شد. 11 سال قبل از ایستادن روزا پارک در برابر بی عدالتی در آلاباما بود. رابینسون از زمان خود جلوتر بود و از شهامت ابراز کرد که به قول مارتین لوتر کینگ جونیور ، "آسمان تاریک عدم تحمل و ناامیدی را به چالش کشید" در این کشور که یک نکته مهم و اساسی از میراث او است.
73 سالگرد اولین حضور او با بروکلین داجرز امروز است ، و اگرچه بیس بال وجود ندارد ، Major League Baseball احترام خود را به روبینسون در این روز به صورت دیجیتالی با داشتن بازیکنان # 42 در اینترنت می پوشاند.
احتمالاً اگر رابینسون زنده بود. او از آنچه در طول همه گیری های COVID-19 رخ داده ، ناامید می شود. اما نکته جالب در مورد رابینسون ، به واسطه سرسختی و دشمنی مستند او در برابر بی عدالتی ، خوشبین ماند. او به نفع بشریت اعتقاد داشت.
حتی در این مواقع اضطراری فعلی که شاهد تماشای نابرابری های نژادی سیستمی هستیم ، رابینسون ، تا حدی ، حتی می تواند به راحتی احساس کند که آگاهی این کشور نمی تواند برگردد و باید در تختخوابی که ایجاد کرد ، دراز بکشد. .
آموختن اینکه آمریکایی های سیاه پوست به طور نامتناسب از coronavirus درگذشتند ، باعث می شود من به یک جمله ای فکر کنم که رابینسون چندین دهه پیش ساخته بود که هنوز هم درست می شود.
"سیاهپوستان به دنبال چیزهایی نیستند که برای ملت و همچنین خودمان خوب باشد. برای اینكه آمریكا 100 درصد قدرت داشته باشد – از نظر اقتصادی ، دفاعی و اخلاقی – ما نمی توانیم هدر رفت شهروندان درجه یك و سوم را تحمل كنیم. »
نژادپرستی ساختاری كه در طول این همه گیری در معرض دید قرار گرفته است چیز جدیدی نیست. شواهد اخیر نشان می دهد که آمریکایی های آفریقایی تبار 70 درصد از کرونا ویروس ها را در شیکاگو تشکیل می دهند ، حتی اگر جمعیت این شهر فقط 30 درصد سیاه است. این تعداد در شهرهای شهری و روستایی در سراسر کشور تکرار می شود. رابینسون و بسیاری از همسالانش علناً درباره نژادپرستی ساختاری موجود در دهه 50 ، دهه 60 و 70 صحبت کردند.
هنوز هم امروز وجود دارد.
"من فکر می کنم اگر ما به عقب برگردیم و رکورد خود را بررسی کنیم ، نگرو ثابت کرده است که ما بیش از این تردید داشته ایم که در جستجوی حقوق شهروندان آمریکایی بیش از حد صبر کرده ایم." 14 ، 1957.
در این کشور ، سیاه پوستان که در مناطق عمدتا شهری زندگی می کنند بصورت سیستمی تنظیم شده اند تا بدترین چیزی را که COVID-19 برای ارائه دارد دریافت کنند. از بیابان های غذایی گرفته تا آلودگی شدید ذاتی که از طریق کرئوزوت و سایر مواد شیمیایی وارد محله های سیاه می شود – که در به سطوح بالاتر دیابت ، فشار خون ، آسم و سرطان کمک می کند – سالهای نهادی غفلت از جوامع سیاه باعث فروپاشی آنها شده است.
رابینسون از بیماری قلبی و دیابت رنج می برد ، که در نهایت منجر به مرگ وی در 53 سالگی شد.
و فراموش نکنیم که چگونه افراد سیاه پوست به طور نامتناسب به عنوان منشی فروشگاه های مواد غذایی ، رانندگان و زایمان عمل می کنند. کارگران ، که در طی یک بیماری همه گیر ، "کار اساسی" محسوب می شوند ، روزانه آنها را با دستمزد کم در معرض این بیماری قرار می دهند. آنها به انزوا نمی رسند. برای هیچ کس جای تعجب آور نیست که وقتی یک بیماری تنفسی به سطح حباب می رود ، افراد سیاه پوست به مراتب بیشتر از دیگران رنج می برند – حتی اگر دونالد ترامپ بگوید ، [منطقینیستومنآنرادوستندارم"
اثر پایین آمدن این همه گیر ، همچنین یک اثر مخرب در بیکاری سیاه داشته است .
پس از شکستن سد رنگ ، حرفه رابینسون برای خودش صحبت می کند. توانایی وی برای ضربه زدن ، دزدیدن پایگاه ها و زمینه های چندگانه در 10 سال در رشته های بزرگ – پس از شروع اواخر در 28 سال – وی را به کوپستاون-شایسته تبدیل کرد ، اما کار وی در فعالیت های اجتماعی و مبارزه برای برابری نژادی میراث خود را به عنوان یکی از مهمترین صداهای ما تا کنون
از آنجا که ما به این بیماری همه گیر می پردازیم ، صدای رابینسون به اندازه گذشته مهم است.
.
