"کت، فقط باید خودت را دوست داشته باشی"، یک زن بیکینی پوش با الاغی کاملا برنزه در میانه این می گوید: "کت، فقط باید خودت را دوست داشته باشی." هفته سرخوشی .
"اما این چیزی است که می خواهم به شما بگویم: من از خودم متنفرم!" کت خشمگین در حالی که در حالی که روی تختش پخش می شود، جعبه ماهی قرمز به اندازه کاستکو می خورد، پاسخ می دهد.
در اپیزود دوم فصل دوم سریال HBO، نویسنده و کارگردان سام لوینسون مونتاژی را ارائه داد که احتمالاً دقیقاً از آپارتمان شخصی من بیرون کشیده شده است. هنگامی که کت (با بازی ماهرانه باربی فریرا ) تلاش می کند تا نارضایتی خود را از شریک عاشقش، ایتان، باز کند، به سرعت متوجه می شود که از رابطه خود ناراضی است زیرا عمیقاً از خودش ناراضی است. در درون این درک، ناامیدی او از اینکه نمیتواند آن را به دیگران بیان کند، وجود دارد، زیرا، همانطور که Zendaya's Rue در این صحنه خاص روایت میکند، «در مقطعی اخیر، تمام دنیا به یک فرقه خودیاری ملحق شدند و این موضوع را از بین نخواهند برد. آن را.»
آنچه در ادامه می آید را فقط می توان به عنوان کابوس شخصی من توصیف کرد. اتاق خواب کت مملو از نزدیک به ده ها ژانر مختلف از مثبت بودن بدن، عشق به خود و انواع اینفلوئنسرهای مجاور سلامت روان است که در اطراف کت ظاهر می شوند تا مانتراهای شاداب خود را مستقیماً در صورت او پخش کنند. یکی از لباسهایی که فقط یک زن سفیدپوست در کواچلا میپوشد، میگوید: «کت، باید همه استانداردهای زیبایی را زیر پا بگذاری». "جامعه چیزهایی را در ذهن شما قرار می دهد!" یکی دیگر را فریاد می زند و انرژی یک پوسیهات صورتی حساس را برمی انگیزد.
به عنوان فردی که چندین بخش از سلامت روانی بهتری را سپری کرده است. سالهاست که در تمام ساعات شب در اینستاگرام و تیکتاک میچرخم، من نیز به لفاظیهای مثبت مثبت برای زنان و دختران جوان عادت کردهام. در صورت تهوع، به ما گفته می شود که عشق به خود داشته باشیم و اعتماد به نفس داشته باشیم و احساس شجاعت کنیم و با پدرسالاری مبارزه کنیم و به استانداردهای مشترک متعارف و غیرقانونی زیبایی پایبند نباشیم و به خود همدلی افراطی متمایل شویم. مطمئناً، یک پیام عینی مناسب در ریشه این لفاظی وجود دارد، اما همچنین انبوهی از گندهای اسب است. گاهی اوقات، زمانی که شخصی بیان می کند که از خود متنفر است، نیازی به شنیدن پاسخی قاطع و قدرتمند ندارد. آن غریبه تصادفی و اغلب خیرهکنندهتر در اینترنت که به من میگوید به سادگی از خودم متنفر نباشم، این باور ریشهدار مبنی بر اینکه من ارزشی ندارم را تغییر نخواهد داد. درخواست آنها ناگهان امواج ناامنی را از بین نخواهد برد. این پیام معادل احساسی است که وقتی دستش بریده میشود به کسی دستبند را پیشنهاد میکنیم: این یک حرکت خوب است، اما به معنای واقعی کلمه هیچ کاری برای حل مشکل نمیکند. زنده بودن یعنی تحمل روزهایی که نمیتونی از رختخواب بلند شی. روزهایی که، همانطور که کت بیان میکند، از خود «نفرت لعنتی» دارید. روزهایی که شما به طور کامل در حال جعل کردن هر حالت یا اظهارات ظاهراً غیرمنفی هستید. و این طبیعیه!!! در روزهایی که از خودم متنفرم نیازی ندارم خودم را دوست داشته باشم. من فقط می توانم در آن واقعیت – هر چند تلخ – باشم. من مجبور نیستم به خاطر "عشق به خود" چیزی متفاوت از آنچه احساس می کنم احساس کنم. و من می توانم تا عمق خودم بدانم که آن احساسات بدون صورت بدون چین و چروک واقعی نیستند که مرا به دوست داشتن خودم ترغیب کند. Costco
