با توجه به شیوع تاج ویروس ، به مردم در شهرهای سراسر کشور دستور داده می شود از خانه کار کنند ، مسافت اجتماعی را انجام دهند. و از معدود اجتماعات بزرگ که قبلاً فسخ نشده اند دوری کنید. برای بسیاری از افراد ، انزوا و وقت بیشتر در خانه از حد معمول به معنای یک چیز است: تحویل غذا. در روزهای اخیر ، چندین شرکت بزرگ تحویل غذا و مواد غذایی از جمله Postmates ، Instacart و Doordash گزینه های تحویل "بدون تماس" یا "رها کردن" را اعلام کرده اند ، که دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد.
ایده اصلی در مورد گزینه های "بدون تماس" تحویل ، به حداقل رساندن تماس بین فرد تحویل غذا و مشتری است که با تهیه غذا از طریق ارائه گزینه ای برای فرد تحویل دهنده می تواند به جای تحویل غذا در درب مشتری ، غذا را در درب مشتری بگذارد. دست ها. اگرچه به نظر می رسد افزایش انتخاب این گزینه به دلیل نگرانی مشتری از قرار گرفتن در معرض coronavirus توسط فرد تحویل دهنده خود است ، اما برخی از کارگران تحویل غذا نیز ابراز نگرانی در مورد تماس با مشتریان بیمار را دارند.
من می خواهم یک قدم به عقب بروم اینجا و همه را مجبور کنم نگاهی دیگر به استدلال این پدیده دیستوپیک بیندازند. من به عنوان یک فرد مضطرب با یک عضو خانواده در معرض خطر مصونیت ، من تمایل فعلی برای محافظت از خود ، و همچنین اضطراب از تبدیل شدن به یک حامل یا به نوعی ناخواسته قرار گرفتن دیگران در معرض کرونور را درک می کنم. در حقیقت ، میل به خودزنی و کاهش هرگونه تماس با دنیای خارج می تواند یک انتخاب هوشمندانه و مسئولانه برای افرادی باشد که به ویژه در مقابل کرونا ویروس آسیب پذیر هستند (یا با افرادی که به ویژه آسیب پذیر هستند تماس می گیرند).
، بسیاری از افرادی که از کار کردن در خانه ، خود سانسور کردن و سفارش دادن یک دسته از غذاها در برنامه های زایمان ، شیوه زندگی خود را دارند ، در حقیقت آسیب پذیرترین به این بیماری نیستند. و با ارسال یک شخص دیگر – بطور مشخص یک کارگر عقدی بدون حقوق و مزایا – به جای خودمان به جهانیان می رسیم ، ما درمورد اینکه چگونه ما به عنوان یک جامعه برای سلامتی و رفاه آنها (و افراد اطراف خود) ارزش قائل هستیم چه می گوییم [ارزشخودرابرایخودمانچقدرارزیابیمیکنیم؟
اوایل این هفته یکی از دوستان من به Whole Foods رفت و او تنها کسی بود که در آنجا خرید کرد که برای Instacart کار نمی کند. بسیاری از افرادی که برای ارائه خدمات تحویل غذا کار می کنند بخشی از اقتصاد هیئت مدیره هستند – که در این مورد ، بدین معنی است که آنها اغلب پول بسیار کمی می گیرند و از طریق شرکت هایی که برای آنها کار می کنند مرخصی بیمار یا مزایای درمانی ندارند. علیرغم اینکه شغل آنها باعث می شود که در معرض تماس با ویروس بیشتر از افراد معمولی قرار بگیرند. این کارگران امکان کار از خانه را ندارند زیرا ماهیت کارشان نیاز به مسافرت دارد و آنها نمی توانند در طول روز خود با تعدادی از افراد در تماس باشند.
در سراسر هیئت مدیره ، جمعیت های حاشیه نشین مانند فقیر و سالخورده اغلب با ریسک بالاتر منقبض و گسترش کروناویروس مواجه هستند. اگر شما به سختی هر ماه اجاره نامه را جمع می کنید ، چگونه می توانید از پس کار بر حذر داشته باشید ، حتی اگر همه گیر باشد؟ اگرچه coronavirus باعث این مسائل اساسی اقتصادی نشده است ، اما روش هایی را نشان داده است که فقدان شبکه ایمنی اجتماعی همه ما را در معرض خطر قرار می دهد – خصوصاً کارگران کم درآمد.
من مطمئن هستم که بسیاری از افراد برای ارائه خدمات غذا آرزو می کنند که می توانند برای محافظت از خود و عزیزان خود جدا شوند ، اما آنها PTO ندارند – اگر کار نکنند ، حقوق نمی گیرند. بنابراین چه می شود اگر به جای جستجوی روش هایی برای تأمین نیاز مشتریانی که از طریق تحویل مواد غذایی در معرض coronavirus قرار دارند ، توجه خود را به سمت سیستم تغییر دهیم که به این کارگران چاره ای جز ادامه کار از طریق بیماری همه گیر نمی دهد؟
.
