کتابخانه عکس علمی – ZEPHYR از طریق گتی ایماژ
مدتهاست که شناخته شده است که تروما را می توان به ارث برد.
ارث دیگر با استفاده از ژنتیک کلاسیک قابل توضیح نیست ، اما در حوزه اپی ژنتیک قرار می گیرد.
دانشمندان دانشگاه مریلند اکنون برای موش ها تظاهرات کرده اند. آیا استرس مزمن می تواند اطلاعات ژنتیکی را نیز تغییر داده و بر فرزندان تأثیر بگذارد – حتی اگر خود آنها در معرض استرس نباشند.
پیامدهای اثبات شده علمی استرس مزمن برای خودمان به اندازه کافی بد است: بیماری های روانی ، فشار خون بالا ، چاقی ، بیماریهای قلبی عروقی یا سیستم ایمنی ضعیف. اما آیا ما حتی می توانیم این قسمت ها را به فرزندانمان منتقل کنیم؟
واقعاً مطابق قوانین ژنتیک کلاسیک نیست. اطلاعات ژنتیکی که ما از آن عبور می کنیم در ژن های ماست. اینها تغییر می کنند اما از طریق جهش تصادفی و در بازه های زمانی طولانی انجام می شوند. با توجه به مدل ژن کلاسیک ، شرایط زندگی فردی – مانند استرس مزمن – اطلاعات ژنتیکی ما را تغییر نمی دهد ، به آن DNA نیز می گویند.
اما مدتهاست که شناخته شده است که علاوه بر این اطلاعات ژنتیکی عمومی ، RNA نیز وجود دارد: مولکول هایی که DNA را مورد استفاده قرار می دهند. – رشته ها را ببندید و اطلاعات ژنتیکی خاصی را در آنجا مخفی کنید.
RNA مانند حافظه DNA عمل می کند
این برای عملکرد سلول های ما مهم است: به عنوان مثال ، یک سلول قلب شامل مواد ژنتیکی ما به همان روش سلول کلیه است ، اما هیچ یک از آنها به عملکرد ژنتیکی یکسانی نیاز ندارند.
بنابراین RNA می تواند اطلاعات ژن را علامت گذاری کرده و "آن را روشن یا خاموش کند". در میان چیزهای دیگر ، این اتفاق به دلیل تأثیرات محیطی و الزامات خاصی که آنها روی سلولهای ما قرار می دهند رخ می دهد.
این منجر به اپی ژنوم می شود: اطلاعاتی که در واقع به ارث می رسد شامل DNA (ژنوم) است که برای مدت کوتاهی قابل تغییر نیست و RNA ، که با شرایط زندگی ما قابل تغییر است. با این حال ، بر خلاف جهش در DNA ، این تغییرات نیز می تواند خنثی شود.
یک دانشمند یک توالی DNA را رمزگشایی می کندWestend61 از طریق گتی ایماژ
صدمات را می توان به صورت اپی ژنتیکی منتقل کرد – و احتمالاً استرس مزمن نیز وجود دارد. اما این امر در مورد انسان نیز صدق می کند: به عنوان مثال ، به خوبی ثابت شده است که نوه ها و فرزندان بازماندگان هولوکاست که خود نسل کشی را تجربه نکرده اند ، هنوز هم می توانند آسیب ببینند.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند اکنون از آزمایشات حیوانات دریافتند که نه تنها شرایط شدید مانند تروما می تواند بر اپی ژنوم تأثیر بگذارد ، بلکه استرس را نیز تحت تأثیر خود قرار می دهد.
دانشمندان هورمون استرس را بر روی موش های نر اداره کردند و توانستند آن را نشان دهند. این حتی RNA موش ها را تغییر داد – حتی چند هفته پس از وضعیت استرس زا. در نتیجه ، ماده ژنتیکی موجود در اسپرم موش های نر نیز تغییر یافت.
اما حتی بیشتر: این مطالعه نشان داد که رشد مغز جنین های موش که با "اسپرم استرس" تولید شده اند با رشد طبیعی مغز متفاوت است. [19659008] "… در حال حاضر ، هنگامی که ما بیشتر از حد معمول استرس می خوریم و احتمالاً این کار برای چند ماه دیگر باقی خواهد ماند"
محققان نمی توانند با اطمینان بگویند که تأثیر این تحول تغییر یافته چیست. با این حال ، تغییرات مهمی عصبی نشان می دهد که استرس مزمن پدر می تواند بر عملکرد مغز فرزندانش حتی در بزرگسالی تأثیر بگذارد.
"مطالعه ما نشان می دهد که مغز کودک وقتی پدر قبل از تولد متفاوت باشد ، در رحم متفاوت رشد می کند. یک مرحله مزمن استرس را تجربه کرده است. "، نویسنده ی تریسی بیل به ScineXX گفت:" با این حال ، ما هنوز معنای این تفاوت ها را نمی دانیم. "
قطعاً انتقال نتایج ماوس به انسان آسان نیست. با این وجود ، نتایج این مطالعه ممکن است یکی دیگر از "دلایل زیادی باشد که ما باید سعی کنیم سطح استرس خود را کاهش دهیم – به خصوص اکنون که بیشتر از حد معمول استرس داریم و احتمالاً تا چند ماه دیگر در آن راه خواهیم بود." اثرات روانی بیماری همه گیر کرونور ویروس.
